filar 1: Obraz dziecka
Wszystkie dzieci mają w sobie potencjał do osiągania zamierzonych celów, są pełne ciekawości i mają chęć do kwestionowania tego, czego doświadczają, podejmując interakcje z otaczającą ich rzeczywistością.
filar 2: Edukacja
Naszych Wioskowiczów traktujemy jako aktywnych i pełnoprawnych obywateli, którzy w swoim rozwoju i wzroście przyczyniają się do współtworzenia społeczności, zarówno lokalnej jak i rodzinnej. Wódz jest przewodnikiem po świecie - przywódcą wspierającym w rozwoju. Pełni rolę edukatora, który inspiruje do działań i poszukiwań. Wodzowie, którzy dowodzą Wioskami patrzą na świat oczami dziecka i uwzględniają ich potrzeby.
filar 3: Rola rodziców
Rodzice w aktywny sposób uczestniczą w procesie uczenia się dzieci. Wioski budują atmosferę wspólnoty i współodpowiedzialności za dzieci.
filar 4: Rola przestrzeni
W Wioskach niezwykle istotną rolę odgrywa przestrzeń i jako jej twórcy przywiązujemy do niej szczególną wagę. Zależy nam, aby miejsce, w którym dzieci spędzają czas było wypełnione neutralnymi kolorami i elementami nawiązującymi do przyrody. Podstawową częścią przestrzeni Wiosek są prowokacje, które stymulują rozwój dzieci poprzez pobudzanie ich do działania oraz zachęcają do otwartej komunikacji i budowania więzi z rówieśnikami.
filar 5: Nauczyciele i rodzice jako partnerzy w nauczaniu
Obraz dziecka silnie współgra z obrazem pedagoga. By efektywnie i prawidłowo wydobyć taką dynamikę, zachęcamy do współpracy między pedagogami a rodzicami. Taka relacja pozwala na piękną i odkrywczą drogę rozwoju dla najmłodszych, jak i również zapewnienie im poczucia bezpieczeństwa i wsparcia.
filar 6: Śywy proces nauki - żywe curriculum
Wioski nie pracują według ściśle określonego planu. Wodzowie służą wsparciem i pomocą w działaniach podejmowanych przez dzieci, zamiast rygorystycznie narzucać im czynności, które miałyby nauczyć ich konkretnych zagadnień. Dyrektywny proces nauczania zastępujemy responsywnym, patrząc na dzieci jak na partnerów w nauce i odkrywaniu świata. W Reggio osoba ucząca ma świadomość tego, że dziecko uczy się dla siebie i jedynie pomaga mu w tym procesie. Dlatego tak istotna jest obserwacja dziecka, która w późniejszym etapie pomaga w tworzeniu dokumentacji pedagogicznej. Zadawanie dzieciom pytań na temat ich działań i próby zrozumienia tego, co chcą nam one przekazać pozwala Wodzom na poszerzanie kompetencji pedagogicznych i doskonalenie umiejętności wspierania dziecka w procesie uczenia się, tak aby był on możliwie jak najbardziej korzystny dla dziecka.
filar 7: Siła dokumentacji
Zapisy rozmów z dziećmi, fotografie ich prac oraz działań nazywamy dokumentacją pedagogiczną. Ma ona wiele funkcji. Po pierwsze stanowi inspirację do projektów podejmowanych grupowo i realizowanych przez dłuższy okres. Po drugie jest cenną informacją dla rodziców pozwalającą im na głębsze zaangażowanie się zarówno w rozwój ich dziecka jak i funkcjonowanie Wiosek. Dla Wodzów dokumentacja pedagogiczna jest zapisem postępów dziecka oraz kolejnych punktów zwrotnych w jego rozwoju. Warto zaznaczyć, że dokumentacja nie jest formą ‘gazetki przedszkolnej’ i opisu tego co się działo w Wiosce. Jest to próba udokumentowania konkretnego momentu, kiedy dziecko nawiązało relację ze światem czy zapisania cytatu, który pokazuje jak buduje się jego wiedza i jak kształtuje się jego sieć połączeń. Może być to również zapis interesującego wydarzenia, momentu ‘aha’ lub nawiązania ciekawej relacji
filar 8: Projekty
Projekty opierają się na silnym przekonaniu, że uczenie się poprzez działanie ma ogromne znaczenie. Mogą zaczynać się od przypadkowego zdarzenia, pomysłu lub problemu postawionego przez co najmniej jedno dziecko.
