Obserwując dziecko od narodzin, możemy zauważyć, że uczy się ono poprzez aktywną zabawę, wykorzystując przy tym wszystkie zmysły. Poznając świat i możliwości swojego ciała manipuluje przedmiotami, szuka ich przeznaczenia, prowadzi baczną obserwację, reaguje na nowości i zmiany. Działa samodzielnie, ale przede wszystkim w interakcji z drugim człowiekiem.
Zabawa jest kluczem do nauki. Jest idealnym połączeniem dziecięcej swobody ze zdobywaniem wiedzy i nowych umiejętności.
W przedszkolach bliskościowych przykładamy ogromną wagę do czasu zabawy. Jest ona dla nas inspiracją i punktem wyjścia do tworzenia projektów edukacyjnych. Z pełnym przekonaniem wierzymy, że zabawa nie jest czasem straconym, a wręcz przeciwnie, jest naszym polem do działania.
Podążając za najważniejszą potrzebą dzieci, jaką jest eksploracja świata poprzez zabawę, odkryłam w sobie potrzebę powrotu do wspomnień z dzieciństwa. Tak wiele czasu spędzaliśmy na podwórku i placu wyobrażając sobie świat, jaki chcieliśmy widzieć i nadając przedmiotom nowe, czasem magiczne znaczenia Pomyślałam, że pomimo zmiany, jaka dokonała się w ciągu ostatnich lat, w dzieciach nadal drzemie potrzeba tworzenia. W sprzyjającym środowisku jesteśmy w stanie pobudzać kreatywność i dawać naszym podopiecznym dobry start, aby w przyszłości dołączali do kręgu twórców. W ten oto sposób przygotowując poranne inspiracje zwane „prowokacjami”, zaczęłam układać przedmioty znalezione na sali i w ogrodzie w sposób niekonwencjonalny, nadając im nowe znaczenie. Jakie było moje przesłanie? Jeśli widzisz coś, gdy zamkniesz oczy, jest to w świecie Twojej fantazji, potrzebujesz naprawdę niewiele by stworzyć ten świat, do zabawy, tu i teraz z tego, co masz pod ręką._ Każdego dnia dzieci witała nowa stworzona przeze mnie propozycja, inspirująca je do zabawy. Odwrócony stół ze stojącymi wokół czterema oponami stawał się pojazdem, kosz z doczepionym na sztorc kijem od szczotki zakończonym materiałem stawał się łódką, piaskownica przykryta niebieską folią stawała się oceanem, dwie butelki połączone ze sobą tworzyły lornetkę.
Początkowe zaciekawienie i zaskoczenie dzieci powoli zmieniało się w twórczą zabawę, podczas której kolejne przedmioty, meble, elementy placu zabaw stawały się światem pełnym wymyślanych przez nas przygód. Potrafiliśmy ćwiczyć nasze mózgi i mnożyć zastosowania dla jednego przedmiotu. Czasem mogliśmy zaobserwować, że z rozrzuconych na dywanie takich samych przedmiotów, każdy był w stanie stworzyć coś innego. Każdego dnia czekał na dzieci element zaskoczenia-zjeżdżalnia zmieniła się w wielkiego wieloryba, w piasku między drewnianymi słupami pływały rekiny, rura pod zjeżdżalnią wciągała jak tornado, z ławeczek czy równoważni powstawały autostrady. Po jakimś czasie chłopcy sami stworzyli łódź, zapakowali do niej różne potrzebne na wyprawę przedmioty, omawiając wspólnie ich nowe przeznaczenie i wyruszali na pełne morze. Wewnętrzny plac zabaw był statkiem pirackim, jaskinią smoka lub górą do zdobycia, gdzie młodsi i starsi razem spędzali czas, ciałem i słowem tworząc własne scenariusze zabaw.
- Zobacz, jak wiele wspaniałych rzeczy może powstać, gdy połączymy naszą dorosłą wiedzę z potrzebą zabawy, jaką czuje dziecko.
- Zobacz, jak ważne jest, aby w pracy dziećmi mieć przestrzeń na skontaktowanie się ze swoim wewnętrznym dzieckiem, które być może siedziało w ciszy zdominowane przez realizację planów i scenariuszy.
W przedszkolach inspirowanych relacją jest przestrzeń na wspólną zabawę w bliskości, na wymianę międzypokoleniową. Będąc Pedagogiem, możesz proponować lub dołączać do trwającej zabawy. Możesz być kreatorem, uczestnikiem i obserwatorem pamiętając, że nic tak nie przemawia do dzieci, jak przykład własny. Usiądź na brzegu piaskownicy i zacznij kopać w piasku, a już po chwili zaczną podchodzić zaciekawione dzieci, pytając co robisz. Masz moc Pedagogu, moc, która dobrze wykorzystana daje Ci możliwość przekazywania swojej wiedzy w sposób ciekawy. Dzięki takiemu otwartemu podejściu do edukacji nie boimy się poruszać z podopiecznymi tematów poważnych jak np.: świat dinozaurów, wybuchających wulkanów czy kosmosu. Otaczamy się poważnymi publikacjami i leksykonami zakupionymi w muzeach, bo wiemy, że każdą wiedzę da się dopasować do wieku słuchających. Z tą różnicą, że to my dorośli wchodzimy do świata dzieci i ich zabaw. Tam bez lęku, stresu, w pełnym relaksie zwracamy ich uwagę na to, czego chcemy je nauczyć.
