Dlaczego kary i nagrody nie są dobre? Czym zastąpić je dla dobra dziecka?

Wychowanie bez kar i nagród to nie moda, to lepsza i bardziej wspierająca rzeczywistość. Codzienność bez kar i nagród to coś, czego sami, jako dorośli, chcielibyśmy doświadczać. To rzeczywistość, która dla naszych dzieci może być czymś bardzo naturalnym – w domu, żłobku, przedszkolu i szkole. Wciąż jednak potrzebujemy się tego podejścia uczyć i szukać tego, czym możemy zastąpić kary i nagrody?

dwoje-dzieci-chlopiec-daje-dziewczynce-kwiat

Co czuje osoba karana?

Wielu z nas w dzieciństwie była karanych i nagradzanych – przypomnijmy sobie, jak się wtedy czuliśmy. Czy byliśmy szczęśliwi i zmotywowani, czy się baliśmy i czuliśmy niezrozumienie i niesprawiedliwość? Obserwacje psychologów rozwojowych dowodzą, że kary i nagrody nie są skuteczne, są szkodliwe. Prowadzą do tego, że dziecko w przyszłości może być posłuszne również w relacji z innymi osobami, będzie mieć problem z identyfikacją swoich potrzeb i emocji, będzie uważać, że na wszystko musi zasłużyć. A przecież zależy nam na tym, aby nasze dziecko było świadome siebie, umiało stawiać granice i mówić „nie”, kiedy czyjeś zachowanie będzie dla niego złe.

Karanie jest często stosowanym środkiem dyscyplinującym i karnym w społeczeństwie. Jednak warto zastanowić się, jakie są emocje i doświadczenia osoby poddawanej karze.

Wina i poczucie winy: Osoba karana często odczuwa silne emocje związane z poczuciem winy. Mogą mieć wewnętrzne przekonanie o popełnieniu błędu lub złamaniu pewnych zasad lub norm społecznych. Poczucie winy może prowadzić do wewnętrznego konfliktu i trudności w radzeniu sobie ze sobą.

Złość i frustracja: Karanie może wywoływać u osoby karanej uczucia złości i frustracji. Mogą czuć się niesprawiedliwie traktowani lub oburzeni na system karny. Złość może wynikać z braku zrozumienia lub przekonania, że karanie jest nieadekwatne do popełnionego czynu. Te emocje mogą prowadzić do negatywnych nastawień i trudności w poradzeniu sobie z sytuacją.

Wstyd i upokorzenie: Karanie często wiąże się z wystawieniem na publiczną krytykę lub upokorzenie. Osoba karana może odczuwać wstyd z powodu swojego zachowania i obawiać się negatywnego osądu innych. Upokorzenie może wpływać na jej samoocenę i poczucie własnej wartości, prowadząc do utraty pewności siebie i izolacji społecznej.

Strach i lęk: Osoba karana może również odczuwać strach i lęk związany z konsekwencjami karania. Mogą martwić się o przyszłość, utratę reputacji, możliwość dalszych sankcji lub trudności w przystosowaniu się do nowych warunków. Lęk może prowadzić do chronicznego stresu i negatywnie wpływać na zdrowie psychiczne.

Skutki dla zdrowia emocjonalnego: Karanie może mieć długoterminowe skutki dla zdrowia emocjonalnego osoby karanej. Może prowadzić do niskiej samooceny, depresji, lęku, traumy i trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu zdrowych relacji. Silne emocje związane z karaniem mogą wpływać na samopoczucie i ogólną jakość życia.

Osoba karana może odczuwać różne emocje, takie jak wina, złość, frustracja, wstyd, upokorzenie, strach i lęk. Karanie może mieć negatywne skutki dla zdrowia emocjonalnego osoby karanej, prowadząc do trudności w radzeniu sobie z emocjami, utraty pewności siebie i trudności w nawiązywaniu zdrowych relacji.

Kary i nagrody to bodźce, które uzależniają

Dokładnie tak jest – sygnały kary i nagrody są konstruowane przez mózg i mają wpływ na podejmowane przez nas decyzje, a główną rolę odgrywa tu dopamina. Uzależnić się możemy od używek oraz od wykonywania pewnych czynności – z poziomu funkcjonowania mózgu jest to ten sam proces. To kolejny argument, żeby pomyśleć o innych narzędziach i tak naprawdę zastanowić się, dlaczego czasem te kary i nagrody się pojawiają?

Bo zależy nam na szybkim efekcie zmiany zachowania dziecka? Na kontroli? Na tym, aby dzieci nas szanowały? Jaka nasza potrzeba kryje się za tym, że stosujemy kary? I czy kara to jedyna strategia, by ją zaspokoić? I gdzie w tym wszystkim jest relacja? Relacja z dzieckiem jest podstawą budowania poczucia własnej wartości i budowania relacji z innymi.

Ostatnio słyszałam historię 13-latki, która przyszła do rodziców i powiedziała, że wysłała swoje nagie zdjęcie koledze z klasy. Wiedziała, że zrobiła błąd, bała się, wiedziała, że rodzice będą źli, ale że równocześnie dostanie wsparcie. Rodzice tej dziewczynki zadzwonili do rodziców chłopca, zdjęcie zostało wykasowane ze wszystkich telefonów i chmur. Nastolatki dostali wystarczającą lekcję.

Ile dzieci nie mówi dorosłym o tym, że popełniło błąd? Jaki jest tego powód? Może strach przed karą, którą otrzymywało od najmłodszych lat za nieodpowiednie według dorosłych zachowanie? Ten przykład naprawdę daje do myślenia, czy zależy nam tak naprawdę na efekcie tu i teraz, czy stawiamy na długofalową relację i budowanie dyscypliny opartej o szacunek i wzajemne zrozumienie.

Dlaczego kara nie jest dobra? Czym zastąpić karę?

Sama wiem, jak trudno zamienić kary na inne podejście. Jestem pełna podziwu i szacunku dla rodziców i nauczycieli, którzy wkładają ogromny wysiłek emocjonalny, by przerwać spiralę dawania kar i nagród (brawa dla nas!!!). Oto kilka pomysłów, którymi możemy się zainspirować:

Porozumienie bez Przemocy: Nazywane jest także językiem serca. To upowszechniony przez Marshalla B. Rosenberga sposób komunikowania NVC (ang. Nonviolent Communication – NVC) pomaga świadomie ubierać w słowa to, co chcemy przekazać, tak by zwiększyć szansę na nawiązanie kontaktu i porozumienia. Jest bardzo pomocne w komunikacji z małymi dziećmi, które dopiero uczą się rozpoznawania swoich emocji. Pomagajmy dziecku dostrzegać naturalne konsekwencje: nie założyłeś czapki jest Ci zimno, zepsułeś zabawkę, to jest zepsuta, uderzyłaś brata – zobacz, że płacze, boli go to.

Dopasujmy otoczenie tak, aby uniknąć niepożądanych zachowań: zabawy niebezpiecznymi rzeczami, kosmetykami czy środkami czystości.

Dawaj konkretny wybór: Czy chcesz zjeść naleśniki czy owsiankę? Dawajmy przykład, dzieci uczą się przez naśladowanie (neurony lustrzane), jeśli np. Ty krzyczysz, nie możesz wymagać od dziecka, żeby ono nie krzyczało.

Dostosujmy oczekiwania wobec dzieci zgodnie do ich wieku i etapu rozwoju: Dostosowanie oczekiwań wobec dzieci zgodnie z ich wiekiem i etapem rozwoju jest kluczowe dla ich zdrowego i harmonijnego rozwoju. Każde dziecko ma swoje indywidualne tempo i zdolności, dlatego ważne jest, aby uwzględniać te różnice i dostosować nasze oczekiwania odpowiednio. Wczesne lata życia są okresem intensywnego rozwoju fizycznego, emocjonalnego i poznawczego, dlatego powinniśmy dać dzieciom przestrzeń do eksploracji, odkrywania i nauki poprzez zabawę i doświadczenia. Oczekiwania dostosowane do wieku i etapu rozwoju pozwalają dziecku rozwijać się w sposób naturalny i budować pewność siebie, a także uniknąć zbędnej presji lub poczucia nieodpowiedniości. Przyjmując perspektywę dziecka i mając świadomość jego ograniczeń i możliwości, możemy tworzyć warunki sprzyjające wszechstronnemu rozwojowi i zdrowemu samopoczuciu.

Okazujmy empatię do dziecięcych uczuć: Okazywanie empatii wobec dziecięcych uczuć jest niezwykle ważne dla ich emocjonalnego i społecznego rozwoju. Dzieci mają swoje własne emocje, które często są intensywne i trudne do zrozumienia dla nich samych. Jako dorośli, możemy pomóc im w radzeniu sobie z tymi uczuciami poprzez wyrażanie empatii i zrozumienia.

Ważne jest, aby słuchać uważnie, gdy dziecko wyraża swoje uczucia, nawet jeśli wydają się nam nieproporcjonalne lub trudne do zrozumienia. Wyrażając zrozumienie i akceptację, pokazujemy dziecku, że jego uczucia są ważne i mają prawo do bycia odczuwanymi. Możemy używać odpowiednich słów, takich jak „widzę, że jesteś smutny/a” lub „rozumiem, że jesteś sfrustrowany/a”.

Ponadto, ważne jest, aby unikać bagatelizowania lub lekceważenia uczuć dziecka. Choć pewne sytuacje mogą nam się wydawać błahe, dla dziecka mogą być one bardzo ważne i poważne. Dlatego powinniśmy starać się zrozumieć perspektywę dziecka i odnaleźć wspólny język komunikacji.

Praktykowanie empatii wobec dziecięcych uczuć rozwija ich zdolność do rozpoznawania i wyrażania własnych emocji, a także buduje więź emocjonalną między nami a dzieckiem. Pokazując zrozumienie i gotowość do wysłuchania, pomagamy dziecku w radzeniu sobie z trudnościami emocjonalnymi i budowaniu zdrowych relacji z innymi.

Zatem, okazując empatię do dziecięcych uczuć, tworzymy bezpieczne i wspierające środowisko, w którym dzieci mogą rozwijać się emocjonalnie i społecznie.

Postarajmy się poznać przyczyny zachowania dziecka: Trudne zachowanie to wierzchołek góry lodowej, zobaczmy pod wodą, co może być ich przyczyną. Często, gdy dziecko wykazuje trudne lub niezrozumiałe zachowanie, istnieje jakaś przyczyna tego działania.

Dzieci są nieustannie rozwijającymi się istotami, które uczą się radzić sobie z emocjami, komunikować i rozumieć świat wokół nich. Niektóre zachowania mogą wynikać z naturalnego procesu rozwoju, jak np. eksploracja świata czy próba zdobywania niezależności. Jednakże, niektóre zachowania mogą także być spowodowane stanem emocjonalnym, zmianami w ich otoczeniu lub trudnościami, z którymi się borykają. Dlatego ważne jest, abyśmy jako opiekunowie, nauczyciele czy rodzice, starali się dowiedzieć, co może kierować zachowaniem dziecka.

Możemy to osiągnąć poprzez obserwację, zadawanie pytań i komunikację z dzieckiem. Ważne jest, aby słuchać i być otwartym na to, co dziecko nam mówi. Poszukiwanie przyczyn może pomóc nam zrozumieć, jak możemy wesprzeć dziecko, znaleźć odpowiednie metody komunikacji i strategie rozwiązywania problemów. Pamiętajmy, że każde dziecko jest unikalne i ma swoje własne potrzeby oraz sposób wyrażania się. Poznanie przyczyn zachowania dziecka jest pierwszym krokiem w budowaniu zdrowej i pełnej empatii relacji z dzieckiem.

Dbajmy, by dziecko było wypoczęte, najedzone: Zarówno sen, jak i odpowiednie odżywienie mają ogromne znaczenie dla zdrowia i dobrego samopoczucia dziecka. Wypoczęte dziecko ma większą szansę na koncentrację, efektywną naukę i pozytywne zachowanie. Regularne i wystarczające ilości snu pozwalają na regenerację organizmu, wzrost i rozwój mózgu. Dlatego istotne jest, aby zapewnić dziecku spokojne i regularne godziny snu, a także odpowiednie warunki do jego zapewnienia, takie jak wygodne łóżko, cicha i zaciemniona sypialnia.

Pytajmy dziecko o to, czego potrzebuje. Nawet bardzo małe dzieci to wiedzą, a z odrobiną naszego wsparcia nauczą się swoje potrzeby skutecznie komunikować. Pomocne mogą być w tym ilustrowane karty potrzeb, na których dziecko może wskazać, co czuje i czego potrzebuje.

Podobnie jak sen, odpowiednie odżywienie jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania organizmu dziecka. Dzieci potrzebują różnorodnej i zrównoważonej diety, bogatej w wartości odżywcze, takie jak białka, witaminy, minerały i zdrowe tłuszcze. Zapewnianie regularnych posiłków i zdrowych przekąsek pomaga utrzymać stały poziom energii, wspiera rozwój fizyczny i mózgowy oraz sprzyja ogólnemu dobremu samopoczuciu dziecka.

Pamiętajmy, że dbanie o sen i odpowiednie odżywianie to długoterminowa inwestycja w zdrowie i rozwój dziecka. Poprzez zapewnienie wystarczającej ilości snu i zdrowego jedzenia, tworzymy warunki, w których dziecko może rozwijać się optymalnie, czuć się zrównoważone i pełne energii do eksploracji świata i nawiązywania pozytywnych relacji.

Dajmy dziecku chociaż 15 min. maksymalnej uwagi, jakościowego czasu sam na sam: W dzisiejszym zabieganym świecie, gdzie wiele rzeczy wymaga naszej uwagi, łatwo jest zapomnieć o poświęceniu czasu tylko dla naszego dziecka. Jednak właśnie te krótkie momenty pełne uwagi i połączenia są niezwykle cenne dla relacji z naszym dzieckiem.

Poświęcanie dziecku chociaż 15 minut pełnych uwagi, bez rozpraszających czynników, takich jak telewizor czy telefony komórkowe, może stworzyć wyjątkowe i intymne połączenie. Podczas tego czasu możemy skupić się na tym, czego chce dziecko, co go interesuje, i naprawdę słuchać, co ma do powiedzenia. Możemy wspólnie rozmawiać, czytać, grać w gry, spacerować, tworzyć lub po prostu być razem.

To jakościowe i indywidualne spotkanie pozwala dziecku poczuć się ważnym, docenionym i kochanym. Daje dziecku możliwość wyrażenia swoich emocji, obaw i radości, a także umożliwia budowanie silniejszej więzi między nami. Dzieci wiedzą, że mogą polegać na naszej uwadze i wsparciu, co przekłada się na ich poczucie bezpieczeństwa i pewności siebie.

Wystarczą zaledwie 15 minut dziennie, ale ważne jest, aby to był czas poświęcony wyłącznie dziecku. To małe, ale regularne starania są w stanie sprawić ogromną różnicę w życiu naszego dziecka. Dajmy sobie i naszemu dziecku tę cenną chwilę pełnej uwagi, która może tworzyć piękne wspomnienia i wzmacniać naszą więź.

Ograniczajmy bodźce (ekrany, zatłoczone sklepy, wiele aktywności w ciągu dnia): Na co dzień jesteśmy bombardowani różnymi bodźcami przez większość czasu. Telewizja, telefony komórkowe, tablety, głośna muzyka, reklamy - to wszystko może być przytłaczające dla naszych zmysłów, a zwłaszcza dla naszych dzieci.

Przekraczanie granic w zakresie ekranów może wpływać na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka. Długotrwałe korzystanie z urządzeń elektronicznych może prowadzić do problemów z koncentracją, obniżonej wydajności intelektualnej, trudności w regulacji emocji i zaburzeń snu. Dlatego ważne jest, aby ograniczać czas spędzany przed ekranem i zapewniać alternatywy, takie jak czas na czytanie, kreatywne zabawy, aktywność fizyczna na świeżym powietrzu i interakcje społeczne.

Podobnie, zatłoczone sklepy i wiele aktywności w ciągu dnia mogą również stanowić nadmiar bodźców dla naszych dzieci. Czasami trudno im się skoncentrować i cieszyć z obecnej chwili, gdy jest tak wiele rzeczy, które ich rozpraszają. Ograniczanie ilości aktywności i zapewnienie dziecku czasu na relaks i samodzielną zabawę może pomóc w budowaniu zdolności do skupienia, kreatywności i samodzielności.

Ograniczanie bodźców nie oznacza nudy lub braku aktywności. Wręcz przeciwnie, chodzi o tworzenie równowagi i harmonii w życiu dziecka. Dając im czas na odpoczynek, zamykanie się od nadmiaru bodźców, dajemy im możliwość wewnętrznego rozwoju, refleksji i regeneracji. Pomaga to również w budowaniu zdrowych nawyków związanych ze zdrowiem psychicznym i fizycznym.

Wprowadzanie ograniczeń w zakresie ekranów, unikanie zatłoczonych miejsc i kontrolowanie ilości aktywności w ciągu dnia to ważne kroki, które możemy podjąć, aby stworzyć dla naszych dzieci spokojne i równoważne środowisko. Pozwólmy im cieszyć się prostymi rzeczami, bawić się w sposób naturalny i być obecnymi w chwilach, które naprawdę sprawiają radość i mają znaczenie.

male-dziecko-siedzi-na-lawce-i-trzyma-na-rekach-niemowle-ktore-caluje-w-czolo

Jak to jest z tymi nagrodami? Czy nagrody też są złe?

Już wiemy, że dzieci, które są karane i nagradzane, odczuwają w sobie zwiększone napięcie emocjonalne. Potrzebują je gdzieś rozładować, dlatego mogą częściej przejawiać zachowania agresywne w stosunku do otoczenia. Wiemy też, że dzieci chętniej współpracują, kiedy czują się bezpieczne i akceptowane.

To ma związek z motywacją wewnętrzną, a nagroda wiąże się zawsze z motywacją zewnętrzną. Dlatego warto się zastanowić, czy chcemy, by nasze dziecko malowało, bo lubi czy malowało, bo czeka na pochwałę i nagrodę? Czy chcemy, by dziecko dbało o porządek w domu, bo jest to wspólna przestrzeń dla całej rodziny, czy dlatego, że ma powiedziane, że po posprzątaniu zabawek będzie oglądało bajkę?

W nagrodzie najważniejszy jest motyw: czy stosujemy nagrodę, bo chcemy mieć kontrolę czy opiera się ona na spontaniczności, a może chcemy wesprzeć dziecko w trudnej sytuacji? Psycholodzy doradzają rozważenie nagród w wymagających przypadkach: kiedy dziecko musi zmierzyć się z nieprzyjemnym i bolesnym wyzwaniem, dziecko napotyka trudności w długotrwałym procesie, np. dochodzenia do zdrowia.

Co zatem może nas wspierać w zastępowaniu nagród?

Skupmy się na dziecku: A nie na tym że coś super zrobiło: zapytajmy, jak się czuje, gdy w pokoju jest posprzątane, co sprawiło mu największą przyjemność w ułożeniu puzzli, co jest na obrazku, jak się czuło, gdy malowało farbami, który kolor lubi najbardziej, co było najtrudniejsze w ułożeniu budowli z klocków?

Dziękujmy dzieciom za to, że są: Za wspólnie spędzony czas, za pomoc w rozwieszaniu prania, za spacer. Praktykujmy razem wdzięczność. Każde dziecko, niezależnie od wieku, osobowości czy zdolności, wnosi do naszego życia nieocenioną wartość. Dzięki nim doświadczamy radości, uczymy się empatii i odkrywamy nowe źródła miłości.

Podziękowania dla dzieci nie tylko wzmacniają ich poczucie własnej wartości i pewności siebie, ale również budują zdrową relację opartą na szacunku i uznaniu. Dzieci wiedząc, że są doceniane i akceptowane, rozwijają się lepiej emocjonalnie i społecznie.

Dziękując dzieciom za to, że są, pokazujemy im, że są dla nas ważne i kochane bezwarunkowo. Wyrażając wdzięczność za ich obecność, przypominamy sobie o darze bycia razem i o cennych chwilach, które spędzamy razem.

Niech nasze podziękowania będą częste i szczere. Doceniajmy ich wysiłek, kreatywność, wytrwałość i życzliwość. Niech słowa wdzięczności płyną w obie strony – od nas do dzieci, ale także od dzieci do nas.

Dziękowanie dzieciom za to, że są, to nie tylko piękna gest, ale również budowanie silnych więzi i relacji, które będą trwać przez całe życie. Niech to będzie nasza codzienna praktyka, która przynosi radość i wzmacnia więź rodzinę.

Przygotowujmy dzieciom środowisko rozwijające ich naturalny potencjał poznawania świata i nauki: Dzieci są ciekawe, chcą odkrywać i zdobywać nowe umiejętności. Naszym zadaniem jako opiekunów jest zapewnienie im odpowiednich warunków, w których będą mogły rozwijać swoje zainteresowania i kreatywność.

Warto stworzyć przestrzeń, w której dzieci będą miały dostęp do różnorodnych materiałów, zabawek, książek i narzędzi, które pobudzą ich wyobraźnię i zachęcą do eksploracji. Możemy urządzić kącik artystyczny z farbami, kredkami, klejem i papierem, gdzie będą mogły tworzyć i wyrażać siebie. Możemy również zaopatrzyć się w zestawy do eksperymentów naukowych, łamigłówki, mapy czy globus, które zachęcą do zgłębiania wiedzy o świecie.

Ważne jest również, abyśmy byli obecni i angażowali się aktywnie w rozwój dziecka. Możemy czytać im książki, opowiadać historie, rozmawiać na różne tematy i odpowiadać na ich pytania. Dzieci uczą się poprzez obserwację i naśladowanie, dlatego warto pokazać im, jak korzystać z różnych materiałów i narzędzi, jak zadawać pytania i szukać odpowiedzi.

Oprócz tego, warto stworzyć harmonogram i rutyny, które zapewnią dziecku stabilność i poczucie bezpieczeństwa. Dzieci potrzebują czasu na zabawę swobodną, ale również na strukturalne zajęcia, takie jak czytanie, nauka matematyki czy rozwijanie umiejętności społecznych. Ważne jest, aby znaleźć równowagę między swobodną eksploracją a ukierunkowanymi działaniami edukacyjnymi.

Tworzenie środowiska rozwijającego potencjał poznawczy i naukowy dzieci to inwestycja w ich przyszłość. Daje im możliwość rozwijania swoich zdolności, rozbudzania ciekawości i pasji oraz budowania pewności siebie. Przygotowujmy dla nich przestrzeń, która będzie pełna inspiracji, wyzwań i wsparcia, aby mogli rozwijać się na wszystkich poziomach - emocjonalnym, intelektualnym i społecznym.

Ufajmy dzieciom i ich kompetencjom: Dzieci posiadają niezwykłą zdolność do kreatywnego myślenia, samodzielnego rozwiązywania problemów i odkrywania świata w swoim własnym tempie. Ufając im, dajemy im przestrzeń do rozwoju, rozwijamy ich samodzielność i budujemy ich poczucie własnej wartości.

Dzieci mają naturalną ciekawość i chęć eksploracji, dlatego warto dać im możliwość samodzielnego podejmowania decyzji i podejmowania wyzwań. Ufając w ich kompetencje, możemy być zaskoczeni, jak wiele są w stanie osiągnąć. To także uczenie się przez doświadczenie, gdyż poprzez podejmowanie własnych decyzji i próbę rozwiązywania problemów, uczą się ważnych umiejętności życiowych.

Ważne jest, abyśmy byli obecni jako wsparcie i mentor dla naszych dzieci, ale jednocześnie dali im przestrzeń do samodzielnego działania. To pozwala im rozwijać inicjatywę, zdolności przywódcze i umiejętność podejmowania odpowiedzialności za swoje czyny.

Ufając dzieciom, pokazujemy im, że wierzymy w ich potencjał i umiejętności. To buduje ich pewność siebie oraz motywację do dążenia do celów i realizacji marzeń. Ufając im, dajemy im także szansę na naukę na własnych błędach i rozwijanie się w sposób autentyczny i naturalny.

Ufajmy dzieciom i ich kompetencjom, niech będą kreatorami swojego własnego świata. Dajmy im przestrzeń do wyrażania siebie, podejmowania decyzji i odkrywania swojej pasji. W ten sposób, otwieramy przed nimi drogę do sukcesu i spełnienia w przyszłości.

Przebywajmy z ludźmi, którzy nas wspierają w naszej rodzicielskiej drodze: Bycie rodzicem to jedno z najważniejszych i najtrudniejszych wyzwań w życiu. Dlatego ważne jest, abyśmy otaczali się bliskimi nam osobami, które są nam życzliwe, pełne empatii i gotowe do udzielenia wsparcia w trudnych chwilach.

Ludzie, którzy nas wspierają, mogą być naszymi partnerami, rodziną, przyjaciółmi lub nawet innymi rodzicami, z którymi możemy dzielić się swoimi doświadczeniami i obawami. Ich obecność i wsparcie daje nam poczucie, że nie jesteśmy sami w naszych trudnościach i że mamy kogoś, na kogo możemy liczyć.

Przebywanie z takimi ludźmi pozwala nam również czerpać inspirację i uczyć się od nich. Możemy dzielić się pomysłami, dobrymi praktykami i radami, które pomogą nam w rozwiązywaniu problemów i rozwijaniu się jako rodzice. Wspólna wymiana doświadczeń tworzy także silne więzi społeczne i wzmacnia naszą wspólnotę rodzicielską.

Ważne jest, aby wybierać ludzi, którzy naprawdę nas wspierają, akceptują nasze wybory i podzielają nasze wartości. Zależy nam na tym, aby mieć wokół siebie osoby, które nas inspirują, dodają energii i pozytywnie wpływają na nasze życie rodzicielskie. To, kto towarzyszy nam w tym procesie, ma ogromne znaczenie dla naszego dobrostanu psychicznego i emocjonalnego.

Przebywanie z ludźmi, którzy nas wspierają w naszej rodzicielskiej drodze, to nie tylko wsparcie w trudnych chwilach, ale także radość dzielenia się sukcesami, radościami i osiągnięciami naszych dzieci. To budowanie silnych więzi między nami, które przetrwają przez wiele lat i będą korzystnie wpływać na nasze rodziny. Niech otaczają nas tacy ludzie, którzy kochają nasze dzieci tak samo jak my, i którzy są gotowi podać nam pomocną dłoń, gdy tego potrzebujemy.

Bądźmy uważni na siebie, budujmy zasoby, odpoczywajmy: W dzisiejszym pędzącym i wymagającym świecie łatwo jest zapomnieć o własnych potrzebach i wciąż poświęcać się dla innych. Jednak ważne jest, abyśmy dbali o swoje zdrowie emocjonalne, fizyczne i psychiczne.

Bycie uważnym na siebie oznacza słuchanie sygnałów wysyłanych przez nasze ciało i umysł. To oznacza rozpoznawanie swoich granic i szanowanie ich. Budowanie zasobów to inwestowanie czasu i uwagi w coś, co sprawia nam radość i daje nam energię. Może to być np. hobby, rozwijanie umiejętności, czy też spędzanie czasu z bliskimi.

Odpoczynek jest nieodłączną częścią równowagi i dobrego samopoczucia. Musimy dać sobie pozwolenie na odpoczynek, zarówno fizyczny, jak i mentalny. Odpoczynek pomaga nam zregenerować siły, wyjść ze stanu stresu i nabrać perspektywy. Może to być odpoczynek w formie snu, medytacji, czy też po prostu spokojnego czasu dla siebie.

Przez bycie uważnym na siebie, budowanie zasobów i odpoczynek, możemy poprawić swoją jakość życia i stanowić lepsze wsparcie dla innych. Dbając o siebie, stajemy się bardziej odporne na stres i zmęczenie, co pozwala nam skuteczniej radzić sobie z wyzwaniami dnia codziennego.

Bądźmy uważni na siebie, budujmy zasoby i odpoczywajmy – to nie tylko oznaka troski o nas samych, ale również o inwestycję w nasze zdrowie i dobre samopoczucie. Pamiętajmy, że jesteśmy ważni i zasługujemy na czas i uwagę, aby być najlepszą wersją siebie.

ellipseellipseellipse

Odejście od stosowania kar i nagród jest bardzo trudne. Nie zniechęcajmy się, jeśli nam czasem nie wyjdzie i powiemy do dziecka: Jak posprzątasz zabawki, to włączę ci Psi Patrol. Miejmy świadomość, że jest to długi i złożony proces. Ważne jest to, że próbujemy, że wiemy że inni też próbują. Tak się dzieje prawdziwa zmiana pełna szacunku do nas samych i do małych ludzi, którzy tworzą z nami społeczność.

Udostępnij na

Nasza strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z POLITYKĄ PRYWATNOŚCI. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce. Dalsze korzystanie z tej strony internetowej oznacza akceptację plików cookies.