Idźmy do lasu!
Znamy współczesne stresory. Jest ich coraz więcej. Ostatnie lata z pandemią pokazały nam, że spokoju możemy szukać tylko w swoim wnętrzu. Jak możemy sobie w tym pomóc? Rozwiązanie jest proste. Idźmy z dziećmi do parku, do lasu, nad rzekę. Pomożemy sobie i im.
Kiedy my byliśmy dziećmi, połowę swojego dzieciństwa spędzaliśmy na zewnątrz. To było coś naturalnego. Jak ktoś dostał za karę zakaz wychodzenia z domu, to był koszmar! Bo w domu było nudno. A na dworze zabawa w chowanego, w sklep, w kwiaciarnię, podchody, chodzenie po drzewach, budowanie bazy, szałasu, bieganie po deszczu. Kto z nas tego nie doświadczył?
Natura jest często pomijana jako leczniczy balsam na emocjonalne trudności w życiu dziecka - Richard Louv
Dlaczego przebywanie pośród przyrody jest dziś niezbędne dla dzieci?
Natura jest niezbędna do prawidłowego rozwoju psychofizycznego, stanowi lekarstwo na współczesne wyzwania. Otoczenie przyrody pozwala wypocząć, odstresować się, ukoić nerwy. Obserwacja żywych organizmów uspokaja, łagodzi napięcie, wywołuje optymizm. A to wszystko za sprawą hormonów szczęścia, które są produkowane w takich chwilach.
Dziecko uczy się najlepiej poprzez działanie, wtedy buduje swoje doświadczenie, tworzy się inteligencja naturalna. Zmysłowe, praktyczne zdobywanie informacji na temat otaczającego świata jest maksymalnie wartościowe.
Przyroda stymuluje wszystkie zmysły. To prawdziwa uczta dla ludzkiego mózgu – natura udostępnia nam nieograniczoną ilość obrazów, dźwięków, zapachów, smaków i struktur, co jest cudowną terapią sensoryczną. Dzieci, które przebywają na dworze, pośród natury, mają lepszą odporność i są silniejsze fizycznie. Relaksujące otoczenie zieleni sprzyja odczuwaniu pozytywnych emocji, a to prowadzi do produkcji komórek odpowiedzialnych za odporność.
Ruch na świeżym powietrzu jest potrzebny do prawidłowego rozwoju kości, mięśni i stawów. Zabawa w plenerze zwiększa wytrzymałość młodego organizmu, dotlenia organy i pobudza krążenie. Aktywność to także prawidłowy rozwój układu nerwowego, motoryki i koordynacji ruchowej.
Zabawa wśród dzikiej przyrody bazuje na częściach naturalnych – patykach, kamieniach, kwiatach, piasku, liściach. Niezdefiniowane elementy otwierają wyobraźnię dziecka na autorską zabawę, pobudzają twórcze myślenie i kreatywność. Im częściej dzieci spędzają czas w naturze, tym bardziej pielęgnują zaciekawienie światem oraz głęboki szacunek do niego.
Naturalne zabawy w plenerze rozwijają umiejętność rozwiązywania problemów, podejmowania decyzji. Dziecko, które ma kontakt z naturą, zadaje pytania, stawia hipotezy, szuka dowodów, eksperymentuje, zastanawia się, obserwuje. Zyskuje umiejętność rozwiązywania problemów, podejmowania szybkich decyzji i ponoszenia konsekwencji. Przyroda pomaga ćwiczyć się w rozpoznawaniu niebezpieczeństwa i szacowaniu ryzyka, ocenie sytuacji i świadomości zagrożeń.
Przebywanie pośród dzikiej zieleni to także bezcenne ćwiczenie na koncentrację dla naszych dzieci. Ponadto stały kontakt z przyrodą zmniejsza w organizmie obecność kortyzolu – hormonu stresu, który negatywnie wpływa na rozwój psychiczny człowieka. Kiedy będzie go mniej, nasze dzieci będą lepiej radziły sobie z problemami i staną się odporniejsze na sytuacje, które wywołują stres. Co więcej, spędzanie regularnie czasu na świeżym powietrzu sprawia, że dzieci lepiej kontrolują negatywne emocje, agresję, są życzliwsze, akceptują błędy innych i własne oraz są bardziej empatyczne.
Obserwowanie przyrody i uczestniczenie w jej życiu sprzyja praktykowaniu uważności, wytwarza bardzo zdrową więź z planetą, na której żyjemy. Szacunek dla przyrody pochodzi z dziecięcego zachwytu nad otaczającym światem. Dorośli, którzy spędzali dużo czasu w dzieciństwie pośród przyrody, są bardziej przywiązani do natury i bardziej skłonni, by o nią dbać. Idźmy do lasu, do parku, usiądźmy nad rzeką. Każdy człowiek bowiem potrzebuje stałego kontaktu z naturą, ponieważ wszyscy jesteśmy jej częścią.
Edukacja outdoorowa: nauka na świeżym powietrzu
W dzisiejszym społeczeństwie, w którym dzieci coraz więcej czasu spędzają przed ekranami komputerów i telewizorów, edukacja outdoorowa staje się niezwykle ważna. To innowacyjne podejście do nauki, które polega na wykorzystaniu otoczenia naturalnego jako wspaniałego zestawu narzędzi edukacyjnych.
Edukacja outdoorowa angażuje uczniów w aktywne, praktyczne i wielozmysłowe doświadczenia, pozwalając im na zdobycie wiedzy i umiejętności w sposób interaktywny i angażujący. Polega na wyjściu ze szkolnych murów i odkrywaniu otaczającego nas świata na świeżym powietrzu. Może to być realizowane poprzez wycieczki terenowe, biwaki, zajęcia przyrodnicze, czy też warsztaty tematyczne.
Jednym z głównych celów edukacji outdoorowej jest rozwijanie świadomości ekologicznej i związanej z nią odpowiedzialności za środowisko naturalne. Poprzez bezpośredni kontakt z naturą, uczniowie mają okazję obserwować jej piękno, zrozumieć zależności między organizmami i środowiskiem, oraz dostrzec konsekwencje naszych działań dla przyrody. To prowadzi do budowania więzi emocjonalnej z naturą i rozwijania postaw proekologicznych.
Edukacja outdoorowa ma również pozytywny wpływ na rozwój fizyczny i zdrowie uczniów. Ruch na świeżym powietrzu sprzyja aktywności fizycznej, rozwija motorykę, koordynację i siłę mięśniową. Poza tym, kontakt z naturą wpływa korzystnie na samopoczucie, redukuje stres i poprawia koncentrację.
W edukacji outdoorowej ważne jest także rozwijanie umiejętności społecznych i emocjonalnych uczniów. Poprzez współpracę w grupie, rozwiązywanie problemów i podejmowanie decyzji w kontekście rzeczywistych sytuacji, uczniowie rozwijają umiejętności komunikacyjne, pracy zespołowej, asertywności i empatii.
Warto podkreślić, że edukacja outdoorowa jest dostępna dla wszystkich grup wiekowych. Obojętnie czy mówimy o dzieciach w wieku żłobkowym, przedszkolakach, uczniach szkoły podstawowej czy też studentach, każdy może skorzystać z dobrodziejstw nauki na świeżym powietrzu. Dlatego też coraz więcej placówek edukacyjnych wprowadza tego rodzaju aktywności do swojego programu nauczania.
Edukacja outdoorowa nie tylko dostarcza wiedzy, ale także rozwija pasje, zainteresowania i umiejętności praktyczne. To metoda, która inspiruje i motywuje do samodzielnego uczenia się, odkrywania świata i rozwijania swojego potencjału.
Edukacja outdoorowa stanowi doskonałe narzędzie edukacyjne, które umożliwia nam połączenie nauki i przyjemności. Daje możliwość przekraczania granic szkolnych ścian, aby zdobywać wiedzę w naturalnym i inspirującym otoczeniu. Poprzez takie doświadczenia uczniowie rozwijają nie tylko umiejętności intelektualne, ale także emocjonalne, społeczne i fizyczne.
Jakie są korzyści z edukacji outdoorowej?
Edukacja outdoorowa zapewnia niezliczone korzyści dla uczniów w różnym wieku. Ten innowacyjny sposób nauki na świeżym powietrzu ma ogromne znaczenie dla rozwoju, spostrzegawczości i budowania więzi z naturą.
Rozwój intelektualny uczniów: Poprzez bezpośrednie doświadczenia z otaczającym środowiskiem, uczniowie mają możliwość obserwowania, badania i eksplorowania natury w praktyczny sposób. To prowadzi do pogłębionego zrozumienia różnych zagadnień naukowych, takich jak biologia, geografia, ekologia czy geologia. Uczniowie uczą się poprzez działanie i doświadczanie, co umożliwia im lepsze przyswojenie wiedzy i pamiętanie jej na dłuższą metę.
Stymulacja kreatywności i nauka myślenia krytycznego: Zmuszając ich do rozwiązywania problemów w realnych sytuacjach, rozwijają umiejętność analizy, wnioskowania i podejmowania decyzji. Poprzez eksperymentowanie i odkrywanie, uczniowie są zachęcani do myślenia innowacyjnego i elastycznego.
Rozwój spostrzegawczości i umiejętności obserwacji: Kontakt z naturą pozwala uczniom dostrzec szczegóły, zauważyć subtelne różnice i zrozumieć zależności między organizmami i ich środowiskiem. W ten sposób uczą się być bardziej świadomi otaczającego ich świata i doceniać jego różnorodność.
Zdrowie fizyczne i emocjonalne: Poprzez aktywność fizyczną na świeżym powietrzu, uczniowie rozwijają swoje umiejętności motoryczne, siłę i wytrzymałość. Ruch na świeżym powietrzu przyczynia się także do lepszej kondycji ogólnej, zdrowych nawyków i redukcji stresu.
Budowanie więzi z naturą: Przebywanie w naturalnym środowisku pozwala im na nawiązanie bezpośredniego kontaktu z otaczającymi ich ekosystemami. To prowadzi do rozwoju większej świadomości ekologicznej, empatii dla innych istot oraz poczucia odpowiedzialności za ochronę przyrody. Uczniowie kształtują swoją relację z naturą, uczą się jej szanować i troszczyć się o nią.
Podsumowując, edukacja outdoorowa przynosi wielorakie korzyści. Oprócz rozwoju intelektualnego, kreatywności i umiejętności obserwacji, wpływa na zdrowie fizyczne i emocjonalne uczniów. Jednak najważniejszym aspektem jest budowanie więzi z naturą i rozwijanie odpowiedzialności za środowisko naturalne. Dlatego warto promować i rozwijać edukację outdoorową jako integralną część procesu nauki.
Jak wygląda dzień w leśnym przedszkolu?
Leśne przedszkola stają się coraz popularniejsze, a ich unikalna atmosfera i podejście do nauki przyciągają uwagę rodziców i pedagogów. Ale jak właściwie wygląda dzień w takim miejscu?
W leśnym przedszkolu dzieci mają okazję spędzać większość czasu na świeżym powietrzu, otoczone przez przyrodę. Zajęcia odbywają się zarówno w lesie, jak i w innych naturalnych terenach, które oferują różnorodne możliwości do odkrywania i eksplorowania.
Rozpoczynając dzień w leśnym przedszkolu, dzieci zazwyczaj gromadzą się w wyznaczonym miejscu, gdzie wspólnie witają się i przygotowują do aktywności. Prowadzący zajęcia przedstawiają plan dnia i wprowadzają uczniów w temat, który będzie eksplorowany.
Następnie dzieci wyruszają na wspólne przygody. Mogą to być spacer po lesie, poszukiwanie śladów zwierząt, zbieranie liści i kamieni, czy też obserwowanie ptaków czy owadów. Podczas tych zajęć dzieci mają szansę na samodzielne odkrywanie, zadawanie pytań i zgłębianie wiedzy poprzez bezpośredni kontakt z naturą.
W leśnym przedszkolu zazwyczaj organizowane są również różne warsztaty i aktywności tematyczne. Dzieci mogą uczyć się rozpoznawać gatunki roślin i zwierząt, tworzyć przyrodnicze prace plastyczne, czy też bawić się w zabawy sensoryczne, wykorzystując elementy przyrody. Przez takie działania, dzieci rozwijają swoje umiejętności poznawcze, kreatywność i zainteresowania.
Podczas dnia w leśnym przedszkolu dochodzi do wielu naturalnych interakcji między dziećmi a otoczeniem. Dzieci mają szansę na samodzielne eksplorowanie, budowanie schronień z gałęzi, wspólne odkrywanie tajemnic lasu i wspieranie się nawzajem w trudniejszych zadaniach. Te doświadczenia sprzyjają rozwojowi umiejętności społecznych, komunikacyjnych oraz pracy zespołowej.
Oczywiście, w leśnym przedszkolu również dba się o podstawowe potrzeby dzieci. Zapewnione są odpowiednie warunki higieniczne, takie jak łazienki i kuchnia, aby zapewnić wygodę i bezpieczeństwo. Pracownicy leśnego przedszkola angażują się w opiekę nad dziećmi, zachęcając do zdrowych nawyków, takich jak regularne jedzenie, picie wody i odpoczynek.
Podsumowując, dzień w leśnym przedszkolu jest pełen przygód i odkryć. Dzieci mają możliwość spędzania czasu na świeżym powietrzu, zbliżając się do natury i rozwijając swoje umiejętności poznawcze, społeczne i emocjonalne. To innowacyjne podejście do nauki sprawia, że leśne przedszkola są wyjątkowym miejscem, w którym dzieci mogą czerpać radość z bliskości natury i rozwijać się w harmonii z otaczającym światem.
Na czym polega podejście skandynawskie w edukacji?
Edukacja skandynawska, znana również jako nordycka lub skandynawska pedagogika, to podejście do nauki i edukacji, które wywodzi się z krajów takich jak Norwegia, Szwecja, Dania, Finlandia oraz Islandia. To system, który ma na celu stworzenie równych szans dla wszystkich uczniów i skupia się na rozwijaniu ich umiejętności, kreatywności i samodzielności.
Jedną z kluczowych cech edukacji skandynawskiej jest silny nacisk na równość. W tych krajach istnieje przekonanie, że wszyscy uczniowie powinni mieć równe szanse edukacyjne niezależnie od swojego pochodzenia społecznego czy statusu ekonomicznego. System edukacyjny skandynawski stara się zapewnić uczniom bezpieczne środowisko, w którym mogą rozwijać się i osiągać sukcesy, niezależnie od swoich indywidualnych predyspozycji.
Kolejną ważną cechą edukacji skandynawskiej jest odpowiedzialność za swój własny rozwój. System ten kładzie duży nacisk na rozwijanie umiejętności samokształcenia i samodzielności u uczniów. Nauczyciele skandynawscy nie tylko przekazują wiedzę, ale również zachęcają uczniów do samodzielnego odkrywania, badania i rozwiązywania problemów. Uczniowie mają swobodę w eksplorowaniu różnych tematów i podejmowaniu własnych decyzji dotyczących swojej nauki.
Innym ważnym elementem edukacji skandynawskiej jest praktyczność i związek z rzeczywistością. Nauczyciele starają się łączyć teorię z praktyką, aby umożliwić uczniom zrozumienie związków między tym, czego się uczą, a ich codziennym życiem. Nauka jest ukierunkowana na stosowanie zdobytej wiedzy w praktyce, a nie tylko na zapamiętywanie faktów.
Edukacja skandynawska również stawia duży nacisk na rozwój umiejętności społecznych i emocjonalnych. W tych systemach edukacyjnych uczniowie uczą się współpracy, komunikacji i empatii. Ważne jest tworzenie atmosfery, w której uczniowie czują się bezpieczni i akceptowani, a także mają szansę wyrażać swoje opinie i uczestniczyć w procesie podejmowania decyzji.
Wreszcie, warto wspomnieć o elastyczności systemu edukacji skandynawskiej. Programy nauczania są dostosowywane do indywidualnych potrzeb uczniów, a uczenie się jest bardziej holistyczne i zróżnicowane. W tym podejściu przypisuje się dużą wartość różnorodności i uczniowie mają możliwość wyboru ścieżki edukacyjnej, która najlepiej odpowiada ich zainteresowaniom i umiejętnościom.
Podsumowując, edukacja skandynawska koncentruje się na równości, samodzielności, praktyczności, rozwoju społecznym i emocjonalnym oraz elastyczności. Ten model edukacji jest ukierunkowany na rozwijanie całościowej osobowości uczniów i przygotowanie ich do aktywnego uczestnictwa w społeczeństwie.