Wioska Zielnik

Cukierkowo Saska Kępa

Wioska L'Atelier Reggio

Kwota dofinansowania: 40 000 O dotację Maluch+ (moduł 3) mogą ubiegać się osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki nieposiadające osobowości prawnej. Celem zadania jest utworzenie miejsc opieki dla dzieci do lat 3. Dzięki dofinansowaniu mogliśmy wyposażyć nasz punkt opieki dziennej w niezbędne sprzęty sanitarne, oczyszczacz powietrza, akcesoria wypoczynkowe, zabawki dla dzieci, pomoce dydaktyczne i wózki wieloosobowe. Tworzymy piękną i dostosowaną do potrzeb dzieci przestrzeń, w której będą mogły poznawać świat, rozwijać się i bezpiecznie spędzać czas.

Wioska na Zaciszu

Wioska na Wilnie

Wioska Tree House

Żłobek Baby Panda

NO STRESS Żłobek

Przedszkole Kubuś Puchatek i Przyjaciele

Międzynarodowe Przedszkole Misia Paddingtona

Klub MaluszkaMisia Paddingtona

MOC Montessori Przedszkole

MOC Montessori

Wioska Honey Bees

Wioska Przyjaciół

Dzieci powoli zbierają się w Wiosce i wspólnie z pedagogami przygotowują się do śniadania – szykujemy miseczki, talerze i wykładamy produkty. Dzieci mogą również w tym czasie bawić się swobodnie tym co lubią pod okiem pedagoga.

Przyjście i praca z prowokacjami edukacyjnymi

Wspólnie jemy śniadanie, a po śniadaniu dzieci mają czas na dalszą zabawę.

Śniadanie

Pedagodzy zapraszają dzieci do przygotowane j w danym dniu nowej prowokacji lub prowokacji będącej częścią aktualnego projektu grupy

Prowokacje edukacyjne

Witamy się naszymi ulubionymi piosenkami, gramy na instrumentac h, tańczymy i śpiewamy

Przywitanie

Jeżeli temperatura sprzyja codziennie wychodzimy na zewnątrz przez okrągły rok. Nasz piękny ogródek ma olbrzymi zadaszony taras wyłożony trawą co umożliwia nam zabawę niezależnie od pogody. Jeżeli pogoda jest wyjątkowo sprzyjająca posiłki i inne zabawy przenosimy również do ogródka by jak najwięcej przebywać na dworze. Przed wyjściem zawsze sprawdzamy jakość powietrza.

Swobodna zabawa i prowokoacje edukacyjne na zewnątrz

Po zupce staramy się angażować naszych Wioskowiczów w różne zabawy przygotowane przez pedagogów

Zabawa z prowokacjami

Po wyjściu na dwór jemy pierwsze danie obiadku

Pierwsze danie

Wspólnie z dziećmi przygotowujemy talerzyki i sztućce, nakładamy i jemy drugie danie

Drugie danie

Przyciemniamy światło, zasłaniamy zasłony, włączamy spokojną kołysankę i wprowadzamy atmosferę zachęcającą do snu. Śpiewamy kołysanki, czytamy książeczki i dzieci zasypiają na drzemkę. Dzieci, które nie śpią, czytają, odpoczywają, układają klocki i obserwują naturę.

Czas odpoczynku

O 15 po drzemce przygotowujemy podwieczorek, a po zjedzeniu posiłku dzieci wracają do stacji prowokacyjnych z poranka lub pracują z nowymi, w zależności od zainteresowania.

Podwieczorek i zabawa z prowokacjami

Rodzice odbierają dzieci w zależności od swoich preferencji w godzinach 15:00-16:00

Koniec dnia w wiosce

Hygge to duńskie słowo oznaczające komfort, wygodę, przytulność, używane jako określenie harmonii, bezpieczeństwa i szczęścia, jest sposobem na osiągnięcie wewnętrznej równowagi w społeczeństwach skandynawskich. Koncept narodził się w Danii w XIX wieku, ja trafiłam na niego 10 lat temu i zauroczyła mnie ta koncepcja. Wierzę że poczucie bezpieczeństwa, przytulność, ciepło i spokój oraz kontakt z naturą które są podstawami Hygge to droga dzięki której zarówno my jak i dzieci możemy w pełni rozwijać nasz potencjał, nasze skrzydła. Poczucie bezpieczeństwa jest kluczowe dla naszego prawidłowego rozwoju. Dlatego zapraszam Was dziś do Wioski Hygge która znajduje się obok Uniwersytetu SWPS na Warszawskiej Pradze.

Wioska Hygge

Wioska Hygge to druga Wioska którą zakładam. Moja pierwsza Wioska znajduje się w Dolince Służewieckiej. To co w Wiosce w Dolince jest charakterystyczne to niezwykłe, domowe ciepło i wspaniałe pedagożki. Tutaj będzie podobnie, stawiamy na przytulność i przyjazną, pełną empatii atmosferę tego miejsca. Z wykształcenia jestem psychologiem i psychoterapeutką. Studiowałam na Uniwersytecie SWPS który znajduje się obok Wioski. Po studiach psychologicznych skończyłam 4-letnią szkołę psychoterapii w Ośrodku Psychoterapii INTRA oraz 2-letnie studia podyplomowe z zakresu pozytywnej psychologii sportu na Uniwersytecie SWPS. Ukończyłam też szkolenie Rodzicielstwo Bliskości dla Profesjonalistów u Agnieszki Stein i Gosi Stańczyk. Pracuję jako psychoterapeuta dorosłych i młodzieży oraz jako psycholog sportu dzieci i młodzieży w jeździectwie które uprawiam od dziecka i w którym pracowałam jako trener jeszcze w czasach studiów. Moja praca terapeutyczna i informacje zwrotne od pacjentów od lat skłaniają mnie ku refleksji, że kluczowym czynnikiem, który sprawia że moja praca pomaga ludziom jest podążanie, nie ocenianie, słuchanie i budowanie empatycznego kontaktu z drugą osobą. Każdy kto odrobinę zapoznał się z filozofią która stoi za rodzicielstwem bliskości wie, że ten rodzaj bycia w relacji to dokładnie to czego potrzebuje człowiek od dziecka z punktu widzenia neurobiologii mózgu by jego psychika rozwijała się prawidłowo. W ten właśnie sposób patrzę na relację z moimi dziećmi i chcę nią zarażać dalej innych rodziców. Wioski wybraliśmy z początku dla naszych córek, ponieważ uważamy, że najlepiej odzwierciedlają podejście oparte na bliskości, szacunku i podążaniu na którym nam najbardziej zależy, bo naprawdę kładą bardzo duży nacisk na ten aspekt w pracy pedagogów. Pedagodzy jako osoby z którymi dzieci spędzają mnóstwo czasu mają za zadanie dawać takie poczucie bezpieczeństwa jakie dają rodzice. Budując własną Wioskę chcę stworzyć dzieciom drugi dom i wspierać rodziców, którzy są już świadomi że można zrobić coś inaczej, lepiej, że można budować relację z dzieckiem w sposób nieoceniający, bezpieczny, świadomie podążając za jego i własnymi potrzebami. Chcę dać rodzicom opcję wyboru miejsca w którym są takie same wartości, miejsca w którym dziecko będzie się czuło jak w domu i które da rodzicom takie poczucie bezpieczeństwa którego sama chciałabym dla siebie i swoich dzieci. Według mnie wszelkie zajęcia dodatkowe, nauka języków i inne aktywności które można znaleźć w żłobkach i przedszkolach są ważne, ale najistotniejsi są ludzie i ich podejście do dziecka. Pedagog który uczy dziecko bycia z drugim człowiekiem w relacji nie oceniającej, podmiotowej, partnerskiej, w której nie stosuje się narzędzi do dyscyplinowania dziecka, tylko rozmawia o jego emocjach to skarb, ponieważ takie podejście wymaga olbrzymiej świadomości siebie i dojrzałości emocjonalnej. Od takich ludzi dzieci otrzymują bazę na całe swoje życie na której mogą budować pewność siebie i poczucie własnej skuteczności w tym co robią. Zapraszamy zatem do poznania naszej małej, domowej Wioski :)

Joanna

Skończyłam studia licencjackie na kierunku terapia pedagogiczna z pedagogiką szkolną dzięki którym poznałam jak wiele dzieci jest niezrozumiałych i traktowanych jako „niegrzeczne” bo ich zachowania odstępowały od normy, bo nikt nie potrafił dostrzec że są dzieci które potrzebują specjalnych warunków rozwoju, nauki, zabawy i poznawania świata jak chociażby dzieci z ADHD, autyzmem czy zesołem Aspergera, wystarczy niewiele by pomóc im funkcjonować bez poczucia odmienności. Po skończonych studiach zaczęłam pracować w żłobku gdzie poznałam dzieci w wieku od 1 do 3 lat. Fascynował mnie rozwój dzieci które z dnia na dzień zaczynały chodzić, mówić, same jeść. Zaskoczyło mnie jak duża odpowiedzialność spoczywa na pedagogu i jak wiele dziecko uczy się w tym wieku. Z ta grupą przeszłam później do przedszkola gdzie pracowałam jako nauczyciel przez dwa lata. Praca opiekuna/pedagoga daje niezwykle wiele możliwości zauważania i odkrywania nowych rzeczy. Dzięki dzieciom mogę na nowo sama odkryć swoje wewnętrzne dziecko. Dzieci uczą nas szczerości , radości oraz wyrażania własnych emocji które często tłumimy bo czegoś nam nie wolno nie wypada. Dla mnie wspieranie dzieci i akceptacja ich wszystkich emocji jest niezwykłym doświadczeniem w pracy nad sobą bo wymaga dużej świadomości siebie i własnych emocji a jednocześnie jest najistotniejsze w pracy z maluchami do 3 roku życia.

Anna

Jestem studentką czwartego roku psychologii, z otwartością na rozwój i ciągłe poszukiwanie siebie. Intrygują mnie ludzie, relacje jakie ze sobą tworzymy, a przede wszystkim gdzie to wszystko się zaczyna. Dzieciństwo jest momentem startu każdego z nas, to wtedy najwięcej uczymy się i doświadczamy. Mózg młodego człowieka koduje najwięcej zachowań i wpływa to na jego kształtowanie się obrazu świata i swojego miejsca w nim. My jako dorośli możemy wyciągnąć pomocną dłoń do najmłodszych i na drodze zrozumienia i życzliwości doświadczać razem nowości. Jeśli tylko tego chcemy możemy być wspaniałymi nauczycielami i opiekunami. Tą wizją kieruje się w pracy z dziećmi stawiając na wzajemny szacunek, szczerość i bliskość. W przyszłości chce pracować z dziećmi również na drodze terapeutycznej. Moja przygoda z dziećmi zaczęła się już w czasach licealnych poprzez uczestnictwo w kole wolontariatu, gdzie organizowaliśmy raz w roku wigilie dla dzieci szkół podstawowych z biedniejszych rodzin w naszym mieście. Dawało mi to ogromną radość kiedy widziałam uśmiech na twarzach dzieci, oraz to z jaką chęcią do nas przychodzili. Już wtedy wiedziałam, że w przyszłości chcę z nimi pracować. Bardzo ujmuje mnie prawda jaką mają w sobie dzieci. Wraz z pójściem na studia rozpoczęłam pracę jako niania, poznałam wspaniałą 1,5 roczną dziewczynkę i jej całą rodzinę. Do 3. roku życia towarzyszyłam jej w codziennym odkrywaniu coraz to nowszych umiejętności. Każdy nasz dzień był wypełniony kreatywnością, zabawą i poznawaniem siebie w różnych sytuacjach. Wtedy zauważyłam jak dużo obydwie od siebie czerpiemy. Miałam również doświadczenie w pracy z grupą podczas rocznej pracy w żłobku na Saskiej Kępie. Nauczyłam się większej podzielności uwagi i zauważania potrzeb grupy którą obecnie miałam pod sobą. Każde dni, które były dla mnie wyzwaniem, dały mi najlepszą naukę z którą idę dalej zdobywać doświadczenie. Lubię doświadczać nowych rzeczy , bo to poszerza moje horyzonty i daje mi poczucie pewności w którą stronę chce podążać. Sport w moim życiu odgrywa ważną rolę, nauczył mnie dyscypliny i systematyczności. Praca i kontakt z dziećmi nauczyły mnie natomiast zatrzymania się na chwile i zauważenia co w danym momencie czuje. Uważność i wrażliwość na uczucia pomaga mi na co dzień dbać o moje wewnętrzne dziecko, a w pracy pedagoga o naszych najmłodszych.

Wioska Hygge

1/3