WIOSKA BAOBEI | żłobek

Jesteśmy rodzicami. Zanim przyszedł na świat nasz synek, dużo podróżowaliśmy szukając spełnienia i inspiracji nie wiedząc, że jest ona tak blisko. Nasze życie zostało w zupełności przewartościowane, gdzie nasze rodzicielstwo stało się dla nas wyjątkową podróżą pełną bezwarunkowej miłości. Pragniemy budować naszą Wioskę na zamiłowaniu do życia blisko natury, do artystycznego wyrażania siebie oraz do wartościowej muzyki. Zafascynowani ideą Wiosek i zainspirowani misją tworzenia bliskościowych miejsc dla dzieci, pragniemy zaprosić do poznania nas i naszego miejsca.

Zawsze marzyłam o pracy z dziećmi. Moje pierwsze doświadczenia zdobywałam opiekując się dziećmi w rodzinie i znajomych, następnie zaczęłam pracę jako niania. W końcu moje ścieżki zawodowe zaprowadziły mnie do Wioski, miejsca, gdzie mogę w pełni zrealizować swoje marzenia. Obserwowanie naturalnego rozwoju dziecka to coś, co kocham, a filozofia Reggio Emilia mnie zauroczyła. Każdy dzień pracy przypomina mi, że świat dziecka to nieskończona przygoda. Praca w Wiosce nauczyła mnie, że pozwolenie dziecku na śledzenie tego, co je najbardziej fascynuje, przynosi niesamowite rezultaty i wielką radość dla naszych podopiecznych. W moim czasie wolnym staram się pogłębiać swoją wiedzę, aby jeszcze lepiej zrozumieć dzieci i ich potrzeby. Prywatnie mam wielką pasję do gotowania i czytania książek. Najlepszą nagrodą i podziękowaniem za moją pracę jest uśmiech dziecka.

Przede wszystkim jestem mamą czwórki dzieci i miłośniczką dużej ilości ruchu na świeżym powietrzu. Moją pasją jest medycyna naturalna, sposoby leczenia dzieci i dorosłych przy pomocy np. olejków eterycznych, które odpowiednio dobrane i przyjmowane działają jak antybiotyk, podnoszą odporność czy dodają energii. Z zawodu jestem pedagogiem specjalnym. Studia dały mi czas i szansę na poznanie dzieci na całej przestrzeni ich rozwoju fizycznego i umysłowego, dały mi szansę by zauważyć problemy małych ludzi i różnorakie sposoby radzenia sobie z nimi. Nauczyłam się, że każde nawet najbardziej chore czy upośledzone dziecko można poprowadzić tak, by rozwinęło skrzydła zgodnie ze swoimi możliwościami, bez nacisku czy upokarzania. Taką też filozofię staram się stosować na codzień i w domu i w naszej wiosce. Na pierwszym miejscu stawiam dziecko, jego potrzeby i bezpieczeństwo. Uwielbiam patrzeć jak dziecko, które z początku naszej znajomości zachowuje rezerwę wobec mnie, a z czasem darzy mnie zaufaniem, przyjaźnią i nie boję się tego napisać: miłością. Czy może być coś piękniejszego?