łagodna adaptacja, bliskościowa adaptacja, adaptacja z rodzicem – czy to oznacza, że uda nam się uniknąć płaczu i trudnych rozstań? niekoniecznie. to adaptacja, w której z uważnością podchodzimy do potrzeb dziecka oraz rodzica, adaptacja w której stawiamy tworzenie się nowej relacji na pierwszym miejscu, adaptacja w której dajmy dziecku dużo wsparcia i zaopiekowujemy pojawiające się emocje. emocje, również te trudne, mogą się pojawić.
Adaptacja w Wioskach prowadzona jest w sposób łagodny i wspólnie z rodzicami. Co to oznacza w praktyce? Każda sytuacja nowej adaptacji w Wiosce jest inna, nie mamy więc jednego z góry ustalonego wzoru według którego powinna się ona odbywać. Już samo słowo „adaptacja” zawiera w sobie domyślnie proces, który zajmuje czas. Za każdym razem staramy się podchodzić do adaptacji nowego dziecka w sposób indywidualny, wyznaczając na początku jednego pedagoga, który w pierwszych dniach będzie dziecku towarzyszył starając się nawiązać kontakt i zapoczątkować nową relację. W całym procesie dużą rolę pełni również rodzic, który może być razem z dzieckiem w Wiosce – daje poczucie bezpieczeństwa i wspiera w nowej dla dziecka sytuacji. Najkrócej rzecz ujmując: plan adaptacji ustalamy indywidualnie, a adaptacja trwa tyle, ile dziecko potrzebuje.
ŁAGODNA ADAPTACJA Z RODZICEM NIE OZNACZA JEDNAK, ŻE WASZE DZIECKO W WIOSCE NIGDY NIE ZAPŁACZE, A ROZSTANIA DZIĘKI TAKIEJ ADAPTACJI BĘDĄ ŁATWE I BEZBOLESNE. CELEM TAK PROWADZONEJ ADAPTACJI NIE JEST WYELIMINOWANIE TRUDNYCH EMOCJI CZY ICH ZŁAGODZENIE.
Prowadząc adaptację w taki sposób chcemy umożliwić dziecku nawiązanie relacji z pedagogiem - złapanie kontaktu i pierwsze wspólne aktywności, a to wszystko w obecności rodzica, który jest bezpieczna bazą w tej nowej dla dziecka sytuacji. Dajemy czas dziecku i rodzicowi, stopniowo się poznajemy i oswajamy. Dodatkowo taka adaptacja pozwala również na zadbanie o relację między Wami a Waszym dzieckiem - nie zostawiam Cię nagle samego pośród nowych osób w nowym miejscu, ale jestem przy Tobie i razem poznajmy naszą nową rzeczywistość.
Czasem mamy takie oczekiwanie, że im więcej czasu spędzimy z dzieckiem w Wiosce tym lepiej - mamy cichą nadzieję, że dzięki temu nasze rozstanie z dzieckiem będzie łatwiejsze, że nie będzie płakać, a nawet któregoś dnia nam radośnie pomacha i pobiegnie się bawić. I oczywiście czasem się tak zdarza, ale najczęściej tak nie wygląda. Czas pierwszych rozstań dla większości rodziców i dzieci jest trudnym doświadczeniem. Rozstanie z bliską osobą już z definicji nie jest przyjemne, my dorośli nie lubimy tego robić. Dla dziecka, które dotychczas nie miało zbyt wielu takich doświadczeń, może to być tym bardziej trudne i wymagające.
ŁZY PODCZAS ROZSTANIA MOGĄ SIĘ WIĘC POJAWIĆ NAWET WTEDY, KIEDY WŁOŻYLIŚMY W NASZĄ ADAPTACJĘ DUŻO CZASU, ENERGII, TROSKI I UWAŻNOŚCI. I CO WAŻNE, TO JEST W PORZĄDKU I NIE OZNACZA, ŻE COŚ Z NASZYM PROCESEM ADAPTACJI JEST NIE TAK.
Pierwsze, zazwyczaj trudne rozstania, to kolejny etap procesu adaptacji, przez który warto przejść wspólnie z dzieckiem. To czas, któremu towarzyszy płacz, smutek, czasem również złość. Czas wyjątkowy, emocjonalnie wymagający. Możemy nazywać emocje lub nazywać fakty opisując co się dzieje („widzę, że nie chcesz zostać”), a w przypadku najmłodszych przede wszystkim być blisko, utulać naszą obecnością. W Wioskach mamy zgodę na to, żeby te wszystkie emocje wybrzmiały – nie ma innej drogi niż wspólne przejście przez kolejne rozstania poszerzając doświadczenie dziecka w tym zakresie. Początkowo rozstania mogą być krótkie np. 10 – 15min i możemy ten czas stopniowo wydłużać. Dziecko będzie miało w tym czasie szansę otrzymać wsparcie od pedagoga, który prowadzi adaptację i tym samym spostrzec, że bez rodzica również może być bezpieczne i zaopiekowane.
W całym temacie adaptacji nie ma też łatwych odpowiedzi, ponieważ każde dziecko jest inne, każdy rodzic jest inny i każda sytuacja adaptacyjna jest wyjątkowa. Rozpoczynając adaptację w Wiosce pamiętajmy o tym, że naszym głównym celem jest wspieranie tworzenia się nowej relacji – relacji miedzy naszym dzieckiem a pedagogiem. Tak ważne jest więc żebyśmy byli w stałym kontakcie, na bieżąco omawiali naszą adaptację i wspólnie podejmowali decyzje co do kolejnych kroków.
